Boynuzlu Kralın Tanrısı

Rabbin kucaðýnda esirgenmiþ bir kediydi ömrüm
Sivri saçlarým okþardý geceyi, tenimde mayýþmýþ yýldýz tozlarý...

Neredesiniz þimdi,
Ey rehberin ýþýðýndan dökülen tohumlar.
Arýyoruz.
Üþüyoruz burada.
Yalnýz kaldýk...
Kral kükredi kýzgýnlýkla
Dað baþý saraylar kurun çocuklara!
Katletmeyin, kirletmeyin!
Terk edin ruhlarýný aðaçlara.

Daðlar üfledi ruhumu oradan geceye
Daðlar, haki bir kuzunun týrnaklarýnda
Kirlenmiþ ufuklar ardýnda
Ne olur kýrmayýn kemiklerini habersiz bebeklerin
Ey ardýndan çaðýran!
Sen misin beni anlayan?

Biliyorum diyor cahilin camý.
Her þeyi görüyorum!
Rabine dönmüyor ýþýklar orada
Rabbinden kaçan aynalardan.
Kimsesiz kaldýk bütün kürüz bahçelerde
Siz kimsiniz artýk bilemiyorum.
Hangi evrenin modeli bu karalanan,
Hangisinin çöplüðünde kirleniyoruz?

Geceyi boyayan son melek de öldü!
Terk edin artýk bizi gerçek karanlýða.
Terk edin de görelim onu,
Uyanalým artýk bu derin uykudan.
Kimsesiz kaldýk ey kral, sallamayý býrak artýk boynuzlarýný
Titremekten helak oldu bulutlar!
Kral, biliyor oysa Tanrýsýný
Duyuyor.
Kimliksizliðimize hükmederken tahtýnda...

Son soytarý da öldü.
Kapansýn tüm kitaplar!
Ýlk kelime söylenmeden, tek kelime söylenmesin artýk.
Býrakýn dirilelim.
Kurtulalým.
Bu kanlý pesüslerin zindanýndan.

Sosyal Medyada Paylaşın: