Ellerim, Uzanmak, sarmak istiyor belini. Tamamlamak istiyorum, Bedeninle bedenimi.. Güzel gözlerini, yumuk ellerini, Çýkartamýyorum aklýmdan… O küçücük, Iþýl ýþýl gözlerini, O minik bembeyaz Güzel ellerini… Ben kendime yabancýyým, Aþina olduðum, Her þeye yabancýyým. Evren güzelleþiyor, Hafifçe sallanýyor dallar, Rüzgarda hýþýr hýþýr Ses çýkarýyor yapraklar Rüzgar sallýyor yapraklarý, Aþkla konuþturuyor Dile geliyor yapraklar Yýldýzlar, Parlýyor tepemde. Ýçim dolup dolup taþýyor. Bedenim, tümden sarhoþ. Geçecek demiþtin ya!!! Geçmedi!!! Cebime týkýþtýrdýðým kelimeler, Kýrýþ kýrýþ… Ýnsan, Kendinden fazla sever mi birini? Hiç kimsenin, Sevmesine izin vermeyecek kadar. Zamanla öyle çok öyle çok sever ki, Kendi elleriyle öldürür sevdiðini…
Nasýf Acar 24.04.2022 DENÝZLÝ/Bekilli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.