Kendi kalbinizin atýþlarýný, Duyabilecek kadar, Yalnýz kaldýnýz mý hiç? Nefesinizi, Canýnýza yoldaþ edindiniz mi hiç? Hava buz gibi soðuk, Üþüyorum… Sen yoksun yanýmda, Burnum akýyor, Ellerim uyuþmakta soðuktan, Üstelik yaðmurda yaðýyor, Kalbim, Beynimi kurt gibi kemiriyor, Sýrýlsýklam olmuþum. Aþktan mý ? Yaðmurdan mý bilmiyorum? Sabah burnuma dolan, Sýcak ekmek kokusu, Yaðmur sonrasýnda, Burcu burcu kokan toprak… Aþýk bir adamýn, Gözyaþlarýnýn, Tane tane yanaklarýna süzülüþü. Hüzünlerle yoðrulan hikayemizi, Yazmanýn zorluðu… Duygu hazinemi, Eþeledin çýkardýn ortaya. Þair ettin beni… Zoru bana sen sevdirdin, Özlemlerimle kazýdým Kalbime ben seni ….
Nasýf Acar 26.04.2022 DENÝZLÝ/Bekilli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.