Kalbimdeki damlalar sevildiðimde göl oluyorlar. Hatta göðsümün altýndan beynime can suyu gönderiyorlar. Kalbim beynimi besledikçe güçleniyorum. Sen o damlalarý kurutarak bana bir son yazýyorsun biliyorum. Güçsüz kalýp vazgecmemi istiyorsun. Fakat artýk kimin umurunda. Böyle susuz kalmalara alýþýðým ben.
Gönlüm/ gölüm mü kurudu? Kalbim mi durdu? Ruhum mu uçtu? Olsun... Korkmuyorum sonu olan her þeyden.