ÇOK ERKEN SUSTU

Hayat bana hiç adil olmadý
Ya haykýrdým sessizce
Ya iç çektim kimsesizce
Çok erken sustu içimdeki bülbüller

Kýrmadan kýrýldým
Sardýðým kollarda yanýldým
Þimdi kendime çok uzakta kaldým
Çok erken sustu kahkalar gülüþler

Çocuk masumiyetimi insanlar çalýp götürdüler
Kötülük nedir bilmeyen kalbime hesap öðrettiler
Karþýlarýnda hep yenildim acýmadan ezdiler
Çok erken sustu içimdeki çocuk

Ben geceleri hep hayaller kurarken
Gerçekler yüzüme vurdu sabah erken
Gün ýþýmaya baþlarken
Çok erken sustu gözümdeki ýþýk

Neler bekledim bak neler buldum
Tüm çabaladýðým iþlerde ben yok oldum
Bu dünya da kazanacaðým diye kayboldum
Çok erken sustu hayaller beklentiler

Baktým kimse suçu üstlenmiyor
En sonunda kendi kendimin yargýcý oldum
Kendi kendimi suçlarken buldum
Çok erken sustu bendeki mevsimler

Kaleme kaðýda küstüm, satýr aralarýna hapsoldum
Yazdýklarým hep kahýr okuduklarým boþa
Var mýydý bir okuyan þiirlerim dökülseydi bir saza
Çok erken sustu kulaðýmdaki nameler

Çok erken yoruldum bu hayatta
Bugün varým belki yarýn yok ama
Bitmiyor derdi kederi koþuþturmacasýda
Çok erken sustu yaþama sevincim

Çok erken kaybettim beni ben yapaný
Sevdiðimin ellerinde en güzel anlarýmý
Dostumun elimde var olan mutluluklarýmý
Hiç bilmediðim insanlar için yarýnlarýmý

Çok erken sustu neþe dolu þiirler
Çok erken bulaþtý beyaz saçlarýma
Çok erken çöktü hüzün baðrýma
Çok erken döküldü kýyamadýðým saçlarým
Çok erken sustum çok erken susturdular
CANSU MENGENCOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: