ANNE

Bilmiyor muydun ki o yalnýzlýktan korkardý
Sütünden tatlý mýdýr, Anne sanki bu hayat
Göðüsümde kanat germiþ bir kartaldýr yanlýzlýk
Kardeþ tesellisi verir bana aynalar
Ömrümüz geçiyor günden güne
Üþüyorum anne duymuyor musun beni
Anne biliyorsun ki karanlýktan çok korkuyorum
Her anýmý dolu dolu yaþamak isterken
Anýlar sýraya giriyor ve gözüm uyku tutmuyor.


Çok korkuyorum Anne gitme
Gel! herþeyi yeniden yaþayalým
Baþýmý senin dizinin üstüne býrakmayý özledim
Saçlarýmý okþayýp daha güzel günler göreceðiz dediðin günleri özledim nerdesin Anne gel
Sen orda uyurken ben yanlýzkýtan korkuyorum Anne
Avuçlarýmýn içine de kaybolursun anýlar yetmiyor
Belki günün birinde gelirsin diye bekliyorum.
Hiç bir þey senin tesellilerin ve gülüþün kadar güzel olmaz


Üþüyorum Anne üstümü örten yok çok soðuk annem
Anne sen ben uyurken biri var yalnýzlýktan uyumaz
Her sabah bir tebessümle uyanmak istiyorum
Ve her sabahýmý seninle geçirmek istiyorum
Düþlerime artýk anlam veremiyorum, Anne yapamýyorum
Bir zamanlar hep senin küçüðün kalmak isterken
Þimdi ise gittiðin yere seninle gelmek istiyorum
Her geçen gün  bir ömür daha kayýp gidiyor ellerimden
Ve ben hiç bir þey yapamýyorum
Kapý açýk labma sönük...

Sosyal Medyada Paylaşın: