GİZLİ MABET

Kapýyý her çalaný alamam içeriye,
Bu gönül, hiç kimsenin evi, eyvaný deðil.
Yürek elden gidince ne kalýr ki geriye ?
O, kimsenin sarayý, tahtý, divaný deðil.

Sükût ne güzel þeydir; teraneye lüzum yok.
Ýncinsem de incitmem; bundan gayrý sözüm yok.
Ben sevgiye talibim, baþka þeyde gözüm yok.
Gönlüm çiçek bahçesi, savaþ meydaný deðil.

Ardý sýra aðlamam, benimle gelmeyenin.
Cefasýný çekemem, kadrimi bilmeyenin.
Yeri baþýmýn üstü, ez can-ü dil sevenin.
Ben ehl-i dil severim, gönül yýkaný deðil.

Yaralara tuz basmam, gücüm varsa sararým.
Ne zalime kul olur, ne mazlumu kýrarým.
Ben, özü ile sözü bir olaný ararým.
Bugün sözler verip de, yarýn cayaný deðil.

Kimseye minnetim yok; çaðýrmam, gelen gelsin.
Derdime hemdert olan, benimle gülen gelsin.
Kalbime giden yolu, var ise bilen gelsin.
O, bir gizli mabettir, yol geçen haný deðil.

24.04.2022 - Londra
Sosyal Medyada Paylaşın: