BİR MELEK

Tertemiz yaylalarda, mor sümbülün reyhaný;
Annesinin kuzusu, babasýnýn ceylaný;
Ahu gibi sekerek hayran eder devraný;
Buðulu bakýþlarla aklý çelen bir melek.

Bazen bir gülüþüyle yürekleri hoþ eden;
Bazen çatýk kaþ ile dünyayý bomboþ eden;
Bazen ayýk olaný içmeden sarhoþ eden;
Ýnci, mercan dökülen yaþý silen bir melek.

Sýcaklýðý açtýrýr zemheride gülleri;
Bülbül gibi þakýyan baldan tatlý dilleri;
Sevgisiyle göl eder, azgýnlaþan selleri;
Ferhat gibi azimle daðý delen bir melek.

Doðru bildiði yolda usanmadan, býkmadan;
Emin adýmla yürür, arkasýna bakmadan;
Kibir denen illeti hayatýna sokmadan;
Tevazu ikliminde, hali bilen bir melek.

Semalardaki akan yýldýzlarý saysa da;
Gece ile savaþýp, karanlýðý boðsa da;
Hamiyyeti hudutsuz, cepken delik olsa da;
Ekmeðini, katýðý, aþý bölen bir melek.

Bezm-i ezel mülkünde Haktan bir lütuf bulup;
Ýlahi mukadderat Levh-i mahvuz’a dolup;
Hayatýn baharýnda ilk göz aðrýsý olup;
Nur huzmesi halinde akýp gelen bir melek.

Osman Bölükbaþý Dara
Sosyal Medyada Paylaşın: