Ey sevgili yol uzun yürek köhne söyle nasýl dayansýn yüreðim nasýl sana geleyim
etme yazýktýr her adýmda andýkça adýný ritmi sýzlatýr yüreðimi
durup dinleneyim desem vakit geç ömür kýsa hangi çýnara yaslansam yapraklar sarý don tutmuþ coþkun akan ýrmaklar
özlemden olsa gerek kanar dipleri kirpiklerimin tutuþur da yanar yüreðimin süveydasý
el açar yalvarýrým Tanrýya
biliyorum Tanrým ben gitmesem o yenik düþecek kibrine þehrin iki yakasý gibi kalacaðýz ayrý ayrý hiç olmazsa yükle boynuma bu vebali mecal ver de gideyim
madem ki ayrý yazdýn kaderimizi madem ki aþka nadanlarýn koynuna attýn bizi müjdele cennetine sevdiðimi al cehennemine beni
olur da sönerse cehennemin ateþi birgün aþka yanan külümden ben doðarým yeniden Zümrüdüanka misali kanatlar açarak uçarým sevdiðime mavi gökyüzünde
belki acýr da bu miskin halime yeþertir yeniden çýnar yapraklarýný çözer buz tutmuþ ýrmak sularýný serinletirsin kaç yangýn görmüþ yüreðimi
ulu Tanrým madem ki adýn aþk madem ki aþkým sen madem ki aslým sen dedim özlem ateþiyle yanýp yeniden doðdum külümden dizlerime takat ver de gideyim sevdiðime
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.