Hani ya unutmuþtum yüzünün beyazýný? Yine neden aklýma düþersin be sevdiðim?! Geçiremez hiç kimse yüreðin ayazýný; Donsan da ben olmadan yaþarsýn be sevdiðim..
Hiç ummadýðým anda bakýyorsun hayâlde; Yumuþacýk sesinle mahcup gülen bir hâlde.. Ne dardayým bir bilsen senli sensiz bu ilde, Gözlerimi görmeden koþarsýn be sevdiðim...
Gün geceye bulanmýþ karanlýða râmsýn sen! Hem cennet gibi, güneþ yüzlü.. hem haramsýn sen! Hekimler ne bilecek onulmaz yaramsýn sen.. Kan gökten can evime aþarsýn be sevdiðim...
Ateþ düþmüþ ömrüme meðer ben ne yanmýþým... Her yalaný ittim de bir sana aldanmýþým Bir kuru aþktan solgun can kadar kalanmýþým.. Þimdi görsen hâlimi þaþarsýn be sevdiðim...
Koca daðýmdýn benim eridim kar oldum da Yamaçlardan inerdim seni sarar oldum da Haticen diyemeden adýn anar oldum da Akan gönül selime üþürsün be sevdiðim...
HATÝCE YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.