GEL
Gün oldu, ay oldu, yýl oldu, ne gelen var ne giden!
Risale-i-aþk hasretidir beni periþan eden.
Vazgeçer mi hiç? Müþtak gönül sensiz figan etmeden,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamýn ölmeden!
Geçen zamanlar âleme geniþ banaysa dar oldu,
Özlemle dolu gönlüme onulmaz vecâlar doldu,
Þu anlarda bir anlar peyda olan cananlar soldu,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamýn ölmeden!
Geldi geçti ey RÂBB’ÝM anlar, gene de bir gelen yok!
Name-i-aþkýn yâdýdýr, özlediðim benim pek çok,
Saplandý kalbime yarsýz geçen þeblerde bin bir ok,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamýn ölmeden!
CEMÝL’ÝM fazla gamlanma ne olursun sen bu kadar?
Gün olur da, bulursun bittabi bir kafadar!
Üstüne düþersen çok, öldürür seni bu yaralar,
Gel, gel bir kere olsun göreyim endamýn ölmeden!
KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
ELVEDA’DAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.