KIZ KULESİ

KIZ KULESÝ
Yusuf Yýlmaz

Hikayesini bilmem ama
Adý üzerinde
Kýz ve kule...
Kendimi bir kule olarak düþünürsem:
Ýki kýz babasý olarak
Biri bir omuzunda
Biri öbür omuzunda yükselir;
Baþým hep diktir.
Hiç eðilmemiþtir Haktan baþka kimsenin önünde.
Biri Türkçeci öbürü matematikçidir.
Diyeceksiniz ki
Bir de erkek çocuðun var,
Onu nereye koyacaksýn?
O Terabicçi olduðu için
Yükü aðýrdýr.
Ayýrým yapmadan onu da
Boynuma koyarým.
Eþim gönlümde,
Torunlarým kucaðýmda,
Annem baþ ucumda,
Dostlarým yüreðimde...
Bu yüzden
Kendimi Kýz Kulesi gibi hissediyorum.

Kýz kulesi Ýstanbulu
Dengede tutan terazinin dili gibidir.
Bir tarafinda Karadeniz,
Bir tarafinda Akdeniz,
Bir tarafý Avrupa,
Bir tarafý Anadolu.
Rüzgarý hiç durmaz,
Daima baþýnda dalgalanan
Al bayrak hiç susmaz.
Yýldýzlarýn dili olsada konuþsa;
Kizlarýma ne nasihatler eder kimbilr?
Babanýz baþýnýzda olduðu müddetçe
Hiç korkmayin!
Gözünüzü yýldýzlardan ayýrmayýn!
Bu Kýz Kulesini bir de günbatýmda
Güneþ yanýndan geçerken görmeli;
Sanki aya nazire yaparcasýna
Yüzü pembeden kýzýla dönerken,
Utangaç bir kýz gibidir.
Ay deyince dur orda;
Akþam olunca
Yýldýzla
Kýz Kulesinde buluþup
Kimbililir neler fýsýldýyorlar birbirinin kulaklarýna!

Bekliyorum; bir gemi yanaþýyor Kiz Kulesinin yanýna;
Zannediyorum
Yolcularýn kimisinin gözleri yaþlý,
Kimi Hüzünlü kimi neþeli,
bakýp bakýp
Selam veriyorlar Kýz kulesine...
Yanýnda geçen sevgililer
Birbirlerine bakýp tebessüm ediyorlar.
Ýstanbula gelenler,
Kýz kulesine selam vermeden geçmiyorlar.
Sosyal Medyada Paylaşın: