Sarýldým ettiðin sözlere Soludum ümitle nefesini Soludukça çekildim, Yalnýzlýk kafesime Ýnip çýktýkça kalbim Taþýrým seni öylece Ne olur duy ses ver baba!
Yaþarým sensizliðin yükünü Çekildikçe sessizlik, Hücresine bedenim Acýlarýn vagonlarýnda Daldýkça sana gözlerim Düþtükçe dimdik omuzlarým Her nereye gitsem yaþarým seni Gitme diyemedim baba!
Emanet verdim seni Sulak topraklara Dedikçe kýzým diye aðýz dolusu Açardý þevk ile gönlümde leylaklar Solma kýyamadým baba!
Bak abim ve annemde burada Kurutmadým bir avuç topraðýný Bizi ellerinle beslediðin gibi Gözlerimizle suladýk seni Dertleþtikçe kollarýmýz Esir olduk senli þarkýlarla Amansýz bir uykuya Uyan uyan bir kez baba!