Hiç görmediðim þeyi merak ettim Elimi uzattým Kýrmýzý bir gül gibi güzel ve sakindi ölüm Unutulmuþ bir çocuktum annemi nerede býraktým
Karanlýkta her þey çözülür gidermiþ Ah bir çözebilsem kendimi bu uzun yorucu hayattan Rüzgar alýp götürdü beni uzaktaki anýlara Ve deniz Sevdiðim kýzlarýn gülüþleri gibi güzel
Bir anlam bulamadým yalnýzlýðýma Öldüðümü bilemedim Çok uzakta bir yerdeydim Ölünce ne yapsam sana aþýk olurdum Hiç görmediðim þeyi özledim
Ah yalnýzlýðým Paslý bir somun gibi sökülmeyen Acý ve hüzün kardeþlerim Dolaþýyordum gül renginde bir ikindinin, omzuda çocuk sesleri yýðýn Kuþlar var beyaz Kýrýlmýþ ne varsa ikindinin Yürüyordum Arkamda býraktýðým þeylerin yükünü bilen olmasa da Kucaklýyorum Beni derin düþüncelere iten o geceyi dalgýn
Þükürler olsun Kuru üzümü seven babam gibiyim hala
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.