Gölgeme deðen yabancý bir elin soðukluðunu hissediyorum. Ne zamandýr böyleyim bilmiyorum.
Ne çok düþünüyorum geçmiþte kalanlarý, Bir pranga var sanki, Geleceðe yol almaktan korkuyorum. Her þeyi geride býrakýp, Göklere uzanýp bir yýldýz almak istiyorum.
Gönlümün huzura biat ettiði günler ne kadar da uzakta. Çýrpýnýp çýrpýnýp çýkamýyorum içimdeki dehlizden. Mucizesini arayan kanatlarým kýrýk, Her bir yanýmda esen hercai rüzgarlar, Bilinmezlikler þarkýsýný besteliyor.
Kim bilir! Yaþamak belki de böyle bir þey, Bazen bir fanusta, Çoðu zaman ateþin içinde bir kývýlcým. Yanmak hem de ne yanmak, Kor alev oluncaya kadar, Kül oluncaya kadar yanmak.
Yaz deniyor bana yaz! Yazdýklarým þöyle bir kenarda dursun. Ah yazamadýklarým!
Soruyorum kendime, Dün kimdin? Bugün kimsin? Onca zaman sonra anladým.
Benimkisi, Adý konulmamýþ yalnýzlýk hikayesi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serkan BOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.