GÖLGEYİM

GÖLGEYÝM

Gün aydý leyl yaram..!
Vefat eden hislerimin,tazeledim topraðýný..
Mýsra mýsra þiir ektim,seni anýmsadým...
Öksüz haykýrýþlar besledim,yaprak dökümünde..
Gözlerim, bir pazar uykusunun yorgunluðuna yorgan çekerken..
Özledim, özledim özleyeni,
pencere eþiðinde yine...

Bocaladý, bacalardan tüten dumanlar..
Þehrin boþ sokaklarýna adým adým..
Kaldýrýmlarýna ismini hece hece heceledim..
Sahil boyu mutluluk dileyen yalnýzlýða,bir de vefalý çay demledim...

Baðrýmýn vaveylinde, heyelan..
Koptu çýðlýklar, ufkun ötesinde..
Þahlandý dert ordusu,
Ellerinde pusatlar ;
Öfke soluyor sanki,bindikleri kýsraklar..
Ucunda, ölüm gizli mýzraklar..
Kýsýk sesler ile yaklaþýyorlar, tan yerine...

Güneþ,çaldýklarý günün yamacýnda,
Pusu kurduklarýný gördüm..
Ve ayaklarýmla yürüdüm..
Gönül evime seni býraktým...
Ben, sevgine usta
Senden gayrýsýna çýraktým...

Ölümün kýyýsýnda þiirlerimi yaktýlar..
Bin ah ile kuyulara attýlar..
Ne bir su birikintisi,
ne bir adem sesi..
Sessizlik bile sessizleþti
Sessizlik bile sensizleþti..

GÖLGE ’ YÝM..!
Yazarým, s/aklýma takýlan seni..
Kursaðýmda asýldým, sayfalarca..
Memleket kokusundan yoksunum..
Ölü topraklardan ses gelmez oldu..
Ben, gölgemin sesinde hep SUSTUM, hep SUSTURULDUM ve hep SUSKUNUM !!!

👉🏻SÜKÛT’U YÂR
Sosyal Medyada Paylaşın: