Karanlýðýn içinde Yýldýz olamadým. Öteleyip de bulutlarý, Sana ulaþamadým. Ne bir eksik ne bir fazla Kendim olayým dedim Olamadým, aðlarken gölgem. Uzanýp tutunayým dedim Güç alayým diye þu eðri dala, Bilemedim, keserken sivri dilim Düþtüðümü bile bilmeden Bindiðim dalý kesmiþim… Düþüp de kaldým. Ne yer ne gök Ne dere ne okyanus, Almýyor bu sevdalý yüreðimi. Dokunmayýn gözyaþlarýma, Ben bulutta damlayým. Hissetmeyin acýlarýmý, Sonsuzlukta bir samanyoluyum. "Elbet bir gün" diyen dilimi kestim Suskunluða gebe bedenim Þiirin kanatlarýna sýðýnýr... Gözlerimi açabilsem Þiirine mýsra olsam Topraðýnda ceylan olsam Bülbülün olamasam da Sazýna mýzrap olsam, Yüreðinin sesini Ben diliyle söylesem Ýnlese saz, Ýnlese yer- gök! Tutsan bükülü boynumu da Sarsan ak göðsüne Öyle teslim olsa ruhlarýmýz…
SERAP HOCA 24.08.2008 22:53
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.