BÖĞÜRTLEN

Ah, o söyleyemediklerim var ya!
Ses tükenir susar heceler
Hep içimde sýr baðlar
Sýrça baðlar
Boðazým iþlevini yitirir
Sözcükler dilimde düðümlenir
Ah, o söyleyemediklerim var ya!

Bazen bir kibrit çakýlýr
Bir yangýn baþlar peþi sýra
Yüreðim magma olur
Hep içten yanar
Nedense!
Piþmanlýklarýmý hiç yakmaz
Hep bende kalýr

Sen gidince peþinden
“Burdayým” der hasret
Nedense tüm dertlerim var ya
Hep geceleri uyanýr hayret
Azgýn bir tay gibi
Dikenli bir böðürtlen gibi þirret
Sarýlýr býrakmaz yakamý
Yýrtar baðrýmý, baðýrtlaðýmý
Ah, o söyleyemediklerim var ya!

Hani çocukken sorarlardý;
“Sen ne olmak istersin?”
Söyleyemezdim
Söyleyemediklerim hep bende kaldý
Dikenli böðürtlen oluverseydim keþke
Alýþýrdým, katlanýrdým belki bu meþke
Sen gitmeye kalkýnca
“Gitme” dahi demeden
Dikenli böðürtlen dalý gibi
Sarýlýrdým eline, eteðine
Ah, o söyleyemediklerim var ya!


11.04.2022
Durmuþ Ali ÖZBEK

Sosyal Medyada Paylaşın: