Sen gelince dünya nur'a dönüşür
Damarýmda akan þu garip sývý
Sen gelince birden kana dönüþür
Açýlan yaradan boþalan sýzý
Sen gelince birden can’a dönüþür
Nerden geçer bilmem bu aþkýn yolu
Nehir gibi akar damarda kolu
yaðýyor baþýma saðanak dolu
Sen gelince birden kar’a dönüþür
Bir toz bulut çýkar aþkýn yolunda
Önümüzde engel bilki dorukta
Sarp dikenli yol var aþkýn sonunda
Sen gelince birden düze dönüþür
Bahar gelmiþ türlü çiçekler açar
Sevdiðim can neden sevdadan kaçar
Melekler bu aþka yýldýzlar saçar
Sen gelince birden nur’a dönüþür
Sen gittin gözümden akýyor yaþlar
Kayýp ettim seni hasretlik baþlar
Baþýma yaðan o,çakýldan taþlar
Sen gelince birden gül’e dönüþür
Zaman yeli esti çölde kayboldu
Gülistana koþtu güle garkoldu
Arzular içimde bir serap oldu
Sen gelince dünya nura dönüþür
Hasan Karabay
15.08.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.