Evde Yokum

“tak tak…” kapým çalýndý
“Mutlulukmuþ” -öyle mahcup mahcup… Öyle utangaç-
Yýllar sonra gelip de kapýmý çalan
“Evde yokmuþ” dedirttim kendimi
Duvar gibi suskunluðumla

“tak tak…” kapým çalýndý
“Sevinçmiþ “ -öyle utana utana… Öyle sýkýla-
Onca acýnýn ardýndan gelip de kapýmý çalan
Elinde plastik ölü çiçekler - renksiz, ruhsuz, kokusuz-
“Evde yokmuþ” dedirttim kendimi
Ustura gibi kanatan kýzgýnlýðýmla

“tak tak…” kapým çalýndý
“bundan sonra güzel günler göreceðiz” gelmiþ -öyle piþkin piþkin
Utanmadan ömrümün son günlerinde
“Evde yokmuþ” dedirttim kendimi
Buz gibi küskünlüðümle

“tak tak…” kapým çalýndý
“aþkmýþ- gülmekmiþ” meðer
Yüreðimde yaprak gibi kuruyan aþklardan
Ve gözyaþlarýndan sonra-öyle piþman piþman… Öyle üzgün-
Özür dilercesine kapýmý çalýp da duran
“Evde yokmuþ” dedirttim kendimi
Yer yarýldý da yerin dibine giren gülüþüm
Ve deprem gibi baþýma yýkýlan yalnýzlýðýmla…

Geç kaldýnýz… Defolun gidin
Þu mübarek aðzýmý açtýrmadan benim
Sakýn haa! Bozmaya da kalkýþmayýn
O kahreden… O yalnýz… O korkunç… O mutsuz…
O aþksýz… Ve o gülmeksiz kalan kurulu düzenimi…

Ele avuca sýðmayan çocuk gibi
Yürek kapýmý çalýp çalýp da kaçan sendin demek
Seni gidi güzel günler göreceðiz seni…
Seni gidi aþk…/ seni gidi sevinç…/ seni gidi mutluluk seni

1 Ocak 2021

Sosyal Medyada Paylaşın: