Degilim ki

I
Bir akþam üstü yelken açtým,
Dingin sularýna yalnýzlýðýn.
Uçuþur rüzgarda,
Buðday baþaðý saçlarýn.
Çeker beni bir girdap gibi,
Denizler kadar derin gözlerin.
Geceden kalma izmaritler,
ve þarap damlacýklarý,
Kumsalda bir martýnýn ayak izleri.
Elimde ne bir harita,
Ne bir pusula ne bir yýldýz,
Etrafta Ne de sýðýnýlacak
Bir liman var.
Önümde uçsuz bucaksýz,
Deniz gözlerin.
Koyma beni denizlere,
Ben Musa deðilim ki,
Umman yaramam...

II
Ateþin sudan korktuðu gibi,
Korktum insanlardan,
Kaçtým, uzaklaþtým tenhalara.
Çocuk aklýmla,
Çelme takmayý düþündüm,
Hiç durmadan dönen dünyaya.
Bir tennur, bir feveran,
Bir yangýn yeri yüreðim.
Atma beni yangýnlara,
Ben Ýbrahim deðilim ki,
Ateþi güle çeviremem...

III
Düþen param parça,
Uçurum gözlerinden.
Görüyorum görüyorum,
Girdap ve dipsizlik var gözlerinde.
Salma beni bilinmez kuyulara,
Ben Yusuf deðilim ki düze çýkamam...

IV
Çisil çisil bir yaðmur,
Yanaðýmdan öpüyor,
Yaðan yalnýzlýk yaðmur deðil.
Rüzgar tarýyor saçlarýmý,
Esen sensizlik rüzgar deðil.
Hezeyanlar gaseyanlar seller gibi,
Ýzliyorum titrek suya düþen aksimi.
Kaptýrma beni azgýn sulara,
Ben Nuh deðilim ki, Tufan bilemem...

V
Ey Yar!
Ey Gece!
Düþtüðüm yerden kaldýr beni
Babamýn býraktýðý yerden tut elimi
Oyalanma izbelerde
Ben Eyüp deðilim ki sabredemem
Üþüyorum hadi karanlýðýnla ört beni..

Þükrullah YAVUZER
9 Nisan 2022
Sosyal Medyada Paylaşın: