Yarına Kalır Düşlerim
Yarýna Kalýr Düþlerim
Gün bitti yarýna kalýr düþlerim.
Sisler arasýndan süzülür ikindi sarkaçlarý,
Grilik kaplar sokaðý, yüzleri ve ardýndan etrafý.
Son demini yaþar ümit ve beklentiler.
Tüm iþlerin kerahete karýþtýðý vakittir.
Hele birde sonbahardaysa yarým kalmýþ ve yarýna kalmýþ düþlerim.
Ýliklerine kadar üþütür seni evham,
Titretir korkularýn.
Nereye daðýlýr bu kadar düþ,
Neden eli ayaðý çekilir beklentilerimin akþamdan.
Akþam ki, kýyamet habercisi,
Akþam ki ürperti.
Hayýr ve þer karýþýr birbirine.
Ölüme hazýrlar sanki netameli sokaklar.
Ve eritir düþleri netameli yataklar.
Daha düþlerimin sabahýna çok vakit var,
Karanlýk çöker gözlerime hýþýmla.
Griliði de kaybolmuþtur bu günün,
Nurlu bir yarýnýn düþleri ile baþlar bu gamlý gece.
Sabah olsun,
Sabahý olsun düþlerimin feryadý baþlar.
Ümit ve dua yataðý olmakta artýk gece.
Ýhtiyaçlar dökülür bir bir, hayalden dillerime.
Göz gözü görmez bu karanlýk gecenin ortasýnda.
Karamsar nefis durur karanlýðýnda gecenin.
Lakin sana bakan bir göz vardýr nitekim.
Ýþte budur yarýna kalan düþlerime tek müjde.
Ve belirir bir nebze yalancý aydýnlýklar.
Ve ardýndan kaybolur tüm umutlar.
Bir imsak çizgisi belirir ufukta,
Ve bir diriliþ müjdesi verilir tüm canlýlara,
Yeniden yaratýlma gibidir þafak,
Gecenin karanlýðýndan ;
Yarýna hamile kalmýþ düþlerin doðum arifesidir.
Yeniden doðuma secde eder mevcudat,
Bu günün güneþi.
Yarýna kalmýþ düþlerime doðar saki.
Bir umut doðar içime,
Bir filiz açar toprak,
Yaprak çiðe doymuþtur,
Çimenler kýraðýya.
Sisler vadiyi okþayýp geçer.
Bulut zirveye bir selam çakar.
Dalgalar buluþur koylarýyla.
Bebek açar gözlerini hayata,
Bir ezan sesi duyulur uzaklardan.
Horoz ben buradayým der,
Kuþ cývýldar,
Bir uluma duyulur,
Her canlý verir tekmilini.
Düþlerim güne bismillah der
Öyle baþlar,
26/27.11.2013
Atila Yalçýnkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atila yalçınkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.