DİLLER ÜZDÜ
Görmedim dünya gözüyle bir gün
Hiçbirþey doðru dürüst gitmiyor
Tutmuyor ellerim ayaklarým düzgün
Olduðum yere yýðýlýp kalýyorum
Tükendim artýk neyden býkmadým ki
Neyden haz aldým sevipte sevilmedim
Bakda gör ben ne haldeyim
Ýþe güce yaramaz biri ettin
Zor geliyor insan oðlu zor gerçekten
Çaresizce yaþamak zormuþ yok gören
Küsermiþ dertsiz bir insan göster
Zengini fakiri yok sýkýntýlarýn
Alýp baþýmý gitmek isterim buralardan
Gidebildiðim kadar ardýma bakmadan
Bunaldým kemiriyor içimi durmadan
Ben kendimi bilmezmiyim vaktim dar
Yaklaþtý son tren yetiþmem gerek son vagon
Kopardýlar sevdiðim iþte burasý son istasyon
Bir sen var vardýn güvendiðim sende yalancýsýn
Lüzum yok elvedaya gelme gerek yok
Hayatýmý anlamlý kýlan ne var ki
Ezildim büzüldüm herþeyim gitti
Çok üzdü ne yazýk ki diller beni
Ne dememi istiyorsun bitti
Sosyal Medyada Paylaşın:
yazar ahmet huy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.