Düşüyorum

Düþmüþüm gaiplik yoluna
Yönümü kaybetmiþ bulamýyorum
Dört bir yaným karanlýk
Dört bir yaným yalnýzlýk
Dönüyorum dolaþýyorum bulamýyorum kendimi

Yuvarlandým dünya denen yokluða
Hayat buldum
Dirildim
Yok oldum
Çaresizlik mevsimlerinde

Dönüp dolaþýp baþa geliyorum
Her yaným zifir
Her yaným yokluk
Bir döngüde yok oluyorum

En çok seni aradým
Kaybettiðim seni
Adýný bile anamýyorum
Bu ölüm yuvasýnda
Adýn geçtimi sende yok olucaksýn biliyorum

Ýçimde büyüyen
Bir korku imparatorluðu var
Ne ben hüküm edebilirim ne o
Nurdan nur
Güneþten bir ýþýk
Sihirli bir þey arýyorum bu karanlýkta
Her taþýn altýndan ismin yankýlanýyor
aynada yansýman
Çarpýyor ýssýz kentlerime

Soluk alamýyorum bu karanlýklar çukurunda
Uzanýyorum sana
Uzanýyorum kaderimize
Avuçlarýmdan kayýyor kaderim
Ellerimden düþüyor umutlarým
Bilmem kaç yüzyýl geçicek bilemiyorum

Dönüp dolaþýp ayný yere geliyorum
Gözlerinin boþluðunda
rotamý kaybediyorum
Bir kaybediliþin hikâyesi belkide bu

Ne sonlara gidebiliyorum
Nede baþlangýçlara
Evrenin herhangi bir yerinde
Kara deliklere savruluyorum

Toz zerreleri andýrýyor seni
Varlýk yokluða dönüþürken
Yokluklar ismin baþ harflerini alýyor
Düþüyorum bir uçurumdan
Savruluyorum yarýklarýn içinde hapsediliyorum

Savruluyorum karanlýklara Yokluklara
Belki seni bulurum diye çýrpýnýrken
Kalbim duruyor
Gözlerim deki ýþýk bile yok oluyor






Sosyal Medyada Paylaşın: