BAHTIN KARANLIĞI

Özünde yalnýzlýk varsa ömründe böyle geçer
Bir kuytu köþede, sadece beni tüketen öfkemle alabiliyorum nefes

Gökyüzünden yüzüme düþen her yaðmur tanesi gibi ara ara gelip filizlendirdin gönül bahçemi
Bir daha uðramayýnca yürek sahrasý geniþledi, vahasýz kaldým
Ýnancýmý saptýran ihlasým, ihsanýmý hýnçla sardý
Vicdanýmý dumura uðratan haksýzlýk, insanlýk býrakmadý
Ýtirazým umuda vurulan pranganýn imkansýzmýþçasýna alýnmasý

Yüreðimin dehlizlerine yolculuðumda suskun, kaþlarý çatýk bir çocuk vardý
Issýz bir izbe de sanki bekliyordu intiharý,
Ve bir çýðlýk kulaklarý kanatýrken, sessizliðin bu denli derinliðini yeryüzüne saldý
Bir intikam deðildi gözlerimden fýþkýran sinirim, yaþamanýn aþaðýlýðýydý
En baþtan beri yoktu zaten zaman algým, zorladý hayatýn amansýz aðýrlýðý, yarým kaldým
Geçmiþe yok hiç bir piþmanlýðým, ateþler içine atarken kahrým

Sonra korku denen vahamet istila etti
Yarýnlara pranga vurdu, iliklerime dek zehirledi
Genzimde birikti sinirim, kime kusayým þimdi?
Cesaretle hasret giderirken ben gaflet yoluma çýkýp tökezletti
Hatta kendinden þüphe ettirip, özüme dönmemi geciktirdi

Korku vahameti vehmettirip sanrýlar geliþtirir
Aðýr öfke nöbetleri yetersizliði hissettirip tüketir
Yüreðimde ki arat dönüþürken kýlgýlara mantýðý tökezletir
Saklýydý her þey ben kördüm, özverimle açýlýyor gözlerim
Kahýr bedeli, kayýp güzellik
Saðýr beþeri haksýzlýða sessiz
Yazgýnýn keder yüklediði dönemden belirsizliðe itti
Dürüstlüðe bürünüp sözlerden yalaný eksik etmek hedefim
Sýyýrmanýn eþiðinde sýyrýlmak emelim
Zýtlýklarý yok edip odaðýmý kendi minvalime çevirmeliyim
Ulaþsam da en tepeye bir ses beni en dibe çekebilir
Bahtýmýn karanlýðý peþimdedir, aydýnlýða yürürken benliðim

Sosyal Medyada Paylaşın: