Ey Diyarbekir Diyarbekir Sen Güneydoğu'nun Sevda Sürmeli Gözlerisin 20

Sen, Güneydoðu’nun anlatýlmakla yazýlmakla bitirilemeyen þehrisin.
Sen, sevinçten yerinde duramayan gelinlik genç kýzlarýn en helal mehrisin.
Sen, aþk ve sevdalarýn desen desen, ilmek ilmek mahirce iþlenmiþ gergefisin.
Ve sen, er meydanýnda bileði bükülemeyen mert ve babayiðitlerin listesisin.

Sen, Dümdüz ova ve bayýrlarýnla özgürlüðün barýþ ve kardeþliðin remzisin.
Sen, parmakla gösterilen bey efendi ve haným efendilerin merkezisin.
Sen, insaný cennetlik eden iyilik ve güzelliklerin ta kendisisin.
Ve sen, bu yalancý cennet yurdum için ölen þehitlerin sevda sürmeli gözlerinin ferisin.

Sen, köy ve ilçelerinle gönüllerde en muhkem tahtlarý kurarsýn.
Sen, derelerin ve pýnarlarýnla þarýl þarýl çok coþkun akarsýn.
Sen, bir sevgiliye kesik uçlu kalemlerle yazýlan sevda mektuplarýsýn.
Ve sen, tarihe mal olmuþ aþk ve sevdalarýn en acýklý mukaddemesisin.

Sen, Ali Emiri’nin Ziya Gökalp’in Faik Ali Ozansoy’un Hattat Hamid Aytaç’ýn cennet yurdusun.
Sen, Esma Ocak gibi parmakla gösterilen bir Haným Efendi’nin ev sahibisin.
Sen, sende yaþanmýþ sevdalarýn, ilmek ilmek aþk desenli visal kilimisin.
Ve sen, gül sevdalý bülbüllerin, üzerine konup çok dertli þakýdýðý Muhammedi güllerisin.

Sen, þarký ve türkülerinle en müzmin yorgunluklarý bile bertaraf eden güfte ve bestesin.
Sen, gedalarý hemen þirin uykuya daldýran, en dertli ninnilerisin.
Sen, tadýna lezzetine doyulmayan, yemeklerinle aç karýnlarý çok iþtahlýca doyuransýn.
Ve sen, barýþ ve kardeþliðin duygu ve düþünceleriyle insanlarý birbirleriyle kucaklaþtýransýn.

Sen, iman þerbetini kana kana içmiþ komutan ve askerleriyle fetih olunmuþsun.
Sen, baykuþlarý aforoz etmiþ, meyve veren dallarýna daim rengârenk bülbülleri kondurmuþsun.
Sen, zalimlerin vicdanýný kaybetmiþ þeref yoksunlarýnýn karþýsýna, kükremiþ aslan gibi durmuþsun.
Ve sen, veli zatlarýn meclisinde konuþulan ve kulaða küpe edilen, onlarca kitabýn ususun.

Sen, insaný cezbeden maðaralarýnla, insanýn ruhuna gençlik þerbetini içerensin.
Sen, tarih kokan Dicle nehri’nin ile bazen boz bulanýk bazen de berrak çok coþkun aktýkça akarsýn.
Sen, bereketli bað ve bahçelerinle, kumrular misali birbirine meftun sevgililersin.
Ve sen, gezmekle doyulmazsýn ancak ve ancak aþk ve þevkle gönüllerde yaþanýrsýn.

Sen, edep ve terbiyenin, adabý muaþeretin, içi dolu sevgi ve saygýnýn abidesisin.
Sen, yýllara meydan okuyan, el emeði göz nuru kilimlerin dokunuþ mahirliðisin.
Sen, Nevruz’da sana meftun insanlarýn yapmaya doymadýðý þenliðisin.
Ve sen, bazalt taþ mimarisinin eþi benzeri olmayan yorgunluklarý unutturan, en mahir iþçiliðisin.

Sen, birbirinden ilginç bilmecelerinle, insaný kendine hayran býrakýrsýn.
Sen, her doðru olaný alkýþlar ve onu methü sena edersin.
Sen, sende doðmuþlarý, sende yaþamýþlarý ise asil gönüllerde sultan baþlara taç edersin.
Ve sen, sadakatli, ahde vefalý olanlara aþýný, ekmeðini her daim ana sütü gibi helal edersin.

Sen, birbirinden güzel kasabalarýnla harikuladenin de fevkindesin.
Sen, gök mavisi sularýnla yanan baðýrlarýn hararetini bir çýrpýda giderirsin.
Sen, günlerce süren ve konuþuldukça konuþulan, en muhteþem düðünlersin.
Ve sen, ekmeðini yiyene, suyunu içine, havaný teneffüs edene, çok mu çok özelsin.
28/ Þubat/ 2022

Sosyal Medyada Paylaşın: