Çoðu zaman düþüncelere dalarým. Düþlerimin eksik kalan yerlerine, Ýsmini karalýyorken bulurum kendimi. Hep altýndan kalkamayacaðým yükleri sýrtlamaktan, Kan ter içinde kaldýðým yorgunluklardan çýkartýrým ekmeðimi.
Tüm bunlara deðsin diye de beklemem. Gerekirse yakarým gemileri.
Ne ister ki özlemle insan ? Hepi topu yanlýzca bir tutam sevgi.
Meðer ne çok biriktirirmiþim kimliksiz hüzünleri Nasýl hýnca hýnç süpürürmüþüm yastýk altýna Sahiplenilmekten korkulan hisleri.