“ ö.ç.m “ den Plastik Sandalye
ö.ç.m
“ ö.ç.m “ den Plastik Sandalye
Annem hediye etmiþti seni bana
Senin üstünde nice þiirler yazmýþtým
Çayým gecikince hanýma da kýzmýþtým
Gurur duyardýn benimle, hava atardýn diðerlerine
95 kiloluk “ ö.ç.m “ yi taþýyorum diye
Þöyle bir gerineyim dedim
Uzattým ayaklarýmý
Ellerimi ensemde birleþtirdim
Ama vicdansýz sandalye
Sen yok musun, sen?
Beni yerlerle birleþtirdin
Sayende kalçamý tutarak yürüyorum
Aynada sanki Ada Vapuru’nu görüyorum
Sana da iyi oldu ama
Ýki ayaðýn birden kýrýldý
Masadaki karpuzlar yerlere saçýldý
Belki Çað-Ötem’in ahý öteledi
Ona da az takýlmadým, konuþtum ileri geri
Yoksa Tonbul’un ahý mý tuttu ne?
Az mý yazdým, tombulum tombulum, diye
Oðlum dedi, baba sandalye evde popüler oldu diye
Bedava verseler, plastik sandalye almam hediye…
Adnan Ünal “ ö.ç.m “
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.