İNSANLIK… EZELDEN, AHİR ZAMANA (II)

-II-
Baþta ferdi yaþarken, toplum oldu insanlar
Birlikte yaþam için, birçok kural koydular
Sayýsýz renkler ile çeþit çeþit lisanlar
Ýnsanca yaþamanýn, lezzetine doydular


Herkes alýn terini, akýttýðý topraktan
Hasat ettiklerini, yareniyle paylaþtý
Hep beride durdular, fenalýklar yapmaktan
Çünkü onlar ezelden, kardeþlikte paydaþtý


Toplum birlik içinde, yaþamaya yarýþýp
Kimse bir baþkasýnýn, malýna ilenmedi
Mala mülke öykünüp, karanlýða karýþýp
Komþu, akraba, dosta, hasetle bilenmedi


Gün geldi kul egosu, vicdan ile yarýþtý
Ýyi olan ne varsa, benim olmalý dedi
Kul hakký, toplum malý, birbirine karýþtý
Kimisi sýkýlmadan, mazlum hakkýný yedi


Ahlak çöktü, bozuldu, toplum temellerinden
Baþkasýnýn malýna, mülküne göz diktiler
Ahlaksýzlýk yüzünden, yer oynadý yerinden
YARATAN’ý unutup, çokça nifak ektiler


Çürüme baþlayýnca, HAK ELÇÝLER gönderdi
ELÇÝLER irþat için, bin bir çile çektiler
O’nlar toplumlarýna, kutsal birer önderdi
Müminlere anlayýþ, saygý, sevgi ektiler


*Oku* dedi “beþikten, durma, mezara kadar*
*Yararlý bir birey ol, kalma cahil olarak*
*Ýlim için gerekse, Çin’e, Fizan’ a kadar*
*Git ve bul getir onu, güç, azimle dolarak*



Devam edecek....



Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. KÖPEK VE İNSAN.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..