RÜZGÂR

RÜZGÂR

Bir rüzgâr esti memleketin üstüne
Silip süpürdü ne gelirse önüne…

Bir rüzgâr bekliyorduk, hayýrlý bir rüzgâr…
Bunda da bir hayýr var dedi insanlar
Bunda da bir hayýr var…

Önce umutlar yeþerdi etrafta
Her yer, her þey yemyeþil,
Yüzlerde gülücükler endiþeli bakýþlar
Ama hep bir umut var…

Zamanla iþleri deðiþti
Önce hoþ görülen zararlar,
Toyluðuna verildi.
Ve hep yeni bir umutla hoþ gördü insanlar
Yýktýðýný rüzgârýn.

Rüzgâr gemi azýya almýþtý artýk
Kerameti kendinde görmeye baþladý
Ne kendine yol açanlarý tanýdý ne var edenleri
“Bütün daðlarý ben yarattým!” demeye getirdi.
Esti gürledi, Korkuttu…

Herkes korkudan sindi içine
Ses seda çýkmaz oldu etrafýndan
“Sen büyüksün!” denildi.
Aradan “sen yarattýn!” bizi diyecek olanlar da çýkmadý deðil
Rüzgâr kendinden geçti.
Aslýnda bu kaderi kendi seçti.

…

Rüzgârýn bu halini görünce
Tanrýlýk iddiasýnýn nedenini
Þimdi çok daha iyi anladý insanlar,
Firavunun…

Rüzgâr da bir gün durulmak zorunda…
Bir gün baþka rüzgârlar, fýrtýnalar, boralar
Dikilecek karþýsýna haddini bildirecek
Belki de bu sayede rüzgâr aslýna dönecek
Ama artýk kimse inanmayacak ona, Güvenmeyecek.
Asla umutlanmayacak…
Unutmayacak…

27.06.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: