İNSANLIK… EZELDEN, AHİR ZAMANA (I)

-I-
Rivayet var muhtelif, insan nereden gelir
Primat mý atasý, topraktan mý hamuru
Daha ne düþünceler, çýkacaktýr kim bilir
Daldan mý indi düze, kilden midir çamuru


Yaratýlýþýn þekli, mühimse de elbette
YARATAN’ýn varlýðý, inancýn temelidir
Yerin, göðün sahibi, ezelde ve ebette
KÜLLÝ ÝRADE için hamdolsun demelidir


Kâinatýn koynunda, savrulup evrilirken
Baþlayan hayatlarla, dünya renge büründü
Ýnsan, nebat, topraða, suya can verilirken
YÜCE HAK cümlesinin, yüreðinde göründü


YARATAN kullarýna, kalýp verdi anýnda
Akýl, inanç, ruh ile izan ihsan eyledi
Gönül gözü, irade, sorumluluk yanýnda
Ýnsan, vatan sevgisi, vicdan ihsan eyledi


Ve dünyayý bahþetti, yaþanýlasý bir yer
Suyu, havasý ile altý, üstü topraðýn
“Emek verin karýþsýn, alnýnýzdan akan ter”
“Kýymetini de bilin aðaç, dal ve yapraðýn”


Hisseden yüreðimiz, gören gözümüz var da
Bizler HAK nazarýnda, tozdan zerre bir can*ýz
Gün gelince huzurda, dikileceðiz darda
Sonsuz yaþam içinde, tek nefeslik bir an*ýz


Kimsenin haddi deðil sorgulamak ilmini
Kâinatýn sahibi, doðaya can verenin
Cümle yaratýlanýn, fikrindeki dilini
Yüreklerinde saklý, amelleri görenin


Devam edecek....



Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. KÖPEK VE İNSAN.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..