VEDA

VEDA

Yine, vedadan sonra izim kaldý yanýnda,
Zaman güçlü esse de sanmam ki süpürecek.
Bildik kelimelerle vedalaþtýk anýnda,
Ýnkâr etsek de gülüm, sevgi hâlâ sürecek.

Vedaya sebep sözler uçar gider, öylece,
Küstürdü mü sanýrsýn o öfkeli sözlerin?
Kâlbe çizilenlerse kalýrlar senelerce,
Kolay koparýlamaz, sevgi kökü çok derin.

Aþk, bakýþla yeþerdi eylülün onbeþinde,
Muhteþem zirvesiyle görünmez oldu dibi.
Ne kadar da nazlýydýn, hep koþturttun peþinde.
Gün oldu bu sevgimiz boy attý çýnar gibi,

Kem sözlere, gözlere yenildik de mi bilmem,
Kaç kez düþtük yüksekten, ufalandýk toz gibi.
Kollarýnda yaþarken sanýrdým ki hiç ölmem,
Bir bakmýþýz yerdeyiz, aþkýn yakýnmýþ dibi.

Veda aþka aradýr, biraz soluklanmadýr,
Bu kaçýncý ayrýlýk, bu kaçýncý kavuþma?
Veda kýrýcýysa da, buluþmalar ammadýr,
Tadýný çýkaralým, yârim fazla konuþma!


Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: