Güneşim Doğmaz
Yeþil gözlerinle, gözüme bakarak
Ýkimiz, sevgili olalým demiþtin
Ateþli elinle, elimi tutarak
Seni çok özlüyorum, aþkým demiþtin
Bende ayný duyguyu, hissediyorum
Bende ilgi duyuyorum, sana karþý
Sevgili olmayý, kabul ediyorum
Ver elini, dolaþalým çarþý çarþý
Bu yaþýma geldim, manita etmedim
Ben göz yaþý akýtýp, sevda çekmedim
Ben oruç bozduran aþk nedir, bilmedim
Ýçimde bir uhde kaldý bu, güzelim
Bu iþ, güç, mal edinme çabasý bitmez
Bu dünya derdi, ancak ölünce biter
Ölünce öbür tarafa, bir þey gitmez
Ben ölünce, iki metre kefen yeter
Kime kalmýþ malý, fani dünyanýn
Bu dünyanýn hurdasý, bana da kalmaz
Olmak istiyorum ben, senin sultanýn
Sen olmadan bebeðim, güneþim doðmaz
Hadi eve gidip, ateþi yakalým
Þöyle karþýlýklý, iki tek atalým
Dertleþip, bütün efkarýmýzý atalým
Sonrada yatýp, keyfimize bakalým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Menderes Dağlaroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.