Bir kahve keyfi sabah… Umutla aralamýþým Gönül penceremi gökyüzüne. Sevdalý yuvalarýna dönen Göçmen kuþ sesleri Ellerimden tutup Beni senli günlerime götürüyorlar Elvina
Günü güneþten çalýp Yüzümün hüzün ýslaklýðý Bakýþlarýnda kurusun diye Þiirlerimi yollarýna seriyorum. Zamaný zulme baðladým Elvina Kalbimin her attýðýnda aþk diye aðlayýp Ömrümü sana adadýðýmý unutma
Yine aþkýn mevsimi deðiþti Rengini dökerken bahar Ahh..Temmuz da saçlarýma yaðan kar. Nisanda Gri yaðmurlar ýslatýr ürkek tenimi Adýný sen koyup Anne yadigârý saksýya emanet ettiðim Ve koklamaya kýyamadýðým aþk çiçeðim Haziranda ayaza tutulur Elvina
Þubat aylarýn en uzunu En karanlýk anlarýmýn þahidi Isýtmadý titreyen içimi Aðustosun güneþi Eylülün hazaný gibiydi sanki Sarý yapraklarla el ele verip yele karýþýp gidiþin
Acýlar biriktirip Senli hikâyeler yakýþtýrsam da kasým’a Aklýmda babamýn vedasýz göçü Ýlla ki unutmayacaðým O aralýk gününü Elvina Hani Sesini son kez duyup Yutkunup ta yutamadýðým O son hýçkýrýðým var ya Elvina Ýþte o hýçkýrýðým Hiçbir güne aya mevsime sýðmýyor Anlýyormusun Elvina
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.