Dem Vuralım Dünya'nın Köhneliğine

Yüksek bakýþlý eklemsiz bir göðün boðuþmalarý yüreðim
Ýnceden kýymetsiz bir bulut sýkar gibi yaðmurun acýsý
Devir güvertesine mürekkep damlayanlarýn galiba
Yazmak eskisi kadar ölümle yüzleþmek deðil sanki
Eli kalem tutanlarýn þair olmasýna gerek yok
Dili tutanlarýn þairliðiyle yetinirdik biz

Dem vurduk sayalým edebiyatýn köhneliðine
Bildiðimizden
Duyduðumuzdan deðil
Dumura uðrayýþýmýzdan belki

Þimdi evveline geçebiliriz aþkýn
Kýyametin emzirildiði
Kahrýný lütfüne demleyip
Sofrasýna ilk nizamýn
Elma yanaklý çocuklarýný oturduðumuz diyarlara

Korunaklý evlerimizin
Dokunaklý çizgilere dönüþmesine müsaade artýk

Sabah kalkýn
Ve içinden gökyüzünün geçtiði
horlanmýþ bir karanlýða bakýn
Gökte aramaktan býkmadýðýmýz mavilikleri
gömdüðümüz yerdir orasý
Ve emsali görünmeyen karanlýklarýn
içliðimizle hiçliðimize bulaþtýðý

Zaman dirlik vaktiyle gelir her daim
Bir postacý kývraklýyla
Gelmesi beklenen gitmesi eklenen düþlere
Benden sakladýðýnýz devrik cümleleriniz olmasýn
Olmasýn ki yeryüzü boþ kalmasýn

Artýk sayfasý serpilmiþ eylüllerin kývrýmlarý olan
Bir iklime giriyor halimiz
Yanýna aldýðý fotoðraflarýn
Çýðlýklarýyla hüzün kentleri inþa ediyor

Üç beþ saklambaç oynayan insan var
Görünmeden büyüyen
Büyüdükçe yürüyen
Biliyorum,
Kimi gamzelere saklanmýþ
Kimi sert kabuklu cevizlere ram olmuþ

Dünya yorgun olmaný diliyorum
Arsýzlýðýnýn bir nedeni olmalý
Yoksa
Serçeler artýk göç etmiyor yeniden doðmanýn buyruklarýna
Eskisi kadar kar beyaz görünmüyor
Ve yaðmurlar karýncalanmýþ topraklara deva bulmuyor
Ne desem bilemezdim
Her þeyin küstüðü insanýn kustuðu bir dünya da
Sosyal Medyada Paylaşın: