AKLINI YİTİRMİŞ HANZADE

kýzýl saçlarýna, mavi deniz gözlerine
bir de çil çil altýn olmuþ
Topraðýna inandým Hayat ..!
sen kaldýrým taþlarýnda , insanlýðýmýn gözyaþlarýný kanattýn ,
insan gibi aðlasaydým bari ,
ters þelaleler gibi içimde boðulup
nereye
sürükleneyim ?

öyle bir rüzgâr içinde kaldým ki ,
gideceðim yollarý , çizdim þimdiden ,
yýldýz olmak için çok erken !
Güneþi görüp, karanlýða saklanýr aklým
insanlýðým akýllý bir varlýk gibi yaþarken ,
hayat !
sen beni çengelli iðnelerle tutturup , umut baðlarýna
koþmama mani oluyursun..

hayat sen bir dikensin..
bende gitmek zorunda , kalmýþ bir yolcu
bir yurt var gideceðim...
ama kuru bir arazi..
ve portakal çiçeklerim henüz gonca bile açmadý
menekþelerim susuz
kiraz aðaçlarým , baharý bekler

Þimdi!
ölümün kokusu, hoþ gelmiyor bana,!
yitirdiðim onca insanýn , hatýrasýný yýkayýp
kuru bir ekmeði, güvercinlere yem diye atmadan
huzur sokaðý ma uðrama lütfen ...!

Ey hayat !
destanýmý yeni yaþamaya baþlamýþken,
kardelen çiçeklerim ,
açmaya baþlamýþken ,
dur artýk yerinde !
Zinciri kýrýlmýþ diþi aslanlar gibi ,
savunmaya geçti hücrelerim ..

beni bana býrakýn !
kendi masalýmýn sonunda ruhumu ,
kendi sahibine teslim edeceðim ..

Güneþimi göremeden, karanlýðýn içinde hapsoldum ..
ne deliyim nede divane

Aklýný yitirmiþ bir Hanzade
"Acýlarý Kanayan, Anýlarý
Silinik"



Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler

Sosyal Medyada Paylaşın: