DÜŞÜNCE KATİLİ

Korkuyorum bende !
sanki yurtsuzum
dünyanýn garýnda
trenine kaçak binmiþ
yanlýþ bir yolcuyum san ki
ne bir biletim var
nede kimliðinde insan yazan suretim

Aynada, kendine yansýyan ,ben miyim?
aklým , suskun kendine yabancý !

Ýnsanlýða, huzursuzluk yapýþmýþ ..!
Ayakkabýsýný giyen kaçýyor.
Yazýk bize !
Kolonisini kurtarmak için ,
bedenini kayýk yapan, Karýncalar gibi
baðlanamadýk birbirimize...
Keþke !
elleriyle Pirana yakalayan,
Cesur bir komutan olsaydým ...
Belki !
yaþamak için bu kadar korkmazdým.
Þimdi !
yüreðime tekrar, muson yaðmurlarý,
yaðsa boðulurken ,kim tutacak ellerimi..

Korkuyorum !
Aklým sus diyor !
Ayaklarým kal !
Nedensiz korkular, tepiniyor aklýmda
Cesaretim kýrýlmýþ , silahýmda
Mermim yok...
Ölümsüz korkularým, bana zül getirdi
Her gün ,kendi meydan Savaþý’mda
Kendime ,maðlup olup, kýrk kere tövbe ettim yaþadýðým için
Ve hala devam ediyor....
içimdeki bu huzursuz savaþ ..
Ve hayatým i mgesiz..
Ruhumu yerinden çýkarýp,
Ýçimde, yeni bir imparatorluk kurulsa ,
Ve ben kendi içimde, rahat bir nefes alabilsem....

Yok böyle olmayacak ;
Ýnsan gibi ölmek bedeniminde hakký !
Öyleyse ; huzursuzluk çýkaran düþüncelerimi ..
Öldürüp organlarýný baðýþlamam gerek..

Yaþamak için öldürdüm
Bu düþüncenin katili benim....!











Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler


Sosyal Medyada Paylaşın: