GECEYE SIĞINDIM

Ben...
En çok geceye sýðýndým
Yâr bildim, yâren bildim
Sessizce göðsüne koydum baþýmý
Yýldýzlar gibi döktüm sinesine gözyaþýmý
Örtsem de siyah tenini yorgan yapýp üzerime
Yine de ayazýnda buz keser yüreðim
Unutturmaz bana yalnýzlýðýmý...

Gecenin en koyu siyahýnda
Bir yalnýzlýk senfonisi çalýnýr kulaðýma
Avaz avaz yankýlanýr acýnýn çýðlýðý
Soðuk bir rüzgar eser maziden kalan
Dokunur þefkat ile okþanmayan saçlarýma
Sessizce fýsýldar, vurur yüzüme çaresizliðimi...

Kuruluydu saatler...
Yaþanmamýþ geçip giden zamana
Her saniyesinde bir ah
Her dakikasýnda keþkeler birikir
Uzun gecelerin tan vaktinde
Çið damlalarý düþer kirpiklerime
Süzülür yanaklarýmdan hüzün
Gönül yorgun, dil suskun, beden mecalsiz
Teselli etmez artýk gün doðumu
Üþür ellerim kimsesizliðin avuçlarýnda...

Hatice Olkuner
Sosyal Medyada Paylaşın: