Þimdi sessizliðimi kim duyar Ey beni halden hale koyan yar … Duvarda yapayalnýz asýlý Siyah beyaz fotoðraflara gel de halimi sor En deruni sancýlarla Beni yalnýzlýðýmla bir baþýna kor Reddedilmez bir miras gibi Giderken ruhuma Býraktýðýn anafor
Böyle akþamýn alacasýnda Alaca atlarla gidiþin ölümdü Dönüþün olmadý Bahçeye diktiðin son gül Adýna yazýlan þiirler gibi inan hala solmadý
Bütün yýldýzlar sen gibi gözlerimin önünden kayar Ey beni halden hale koyan yar ... Uykularýmý karabasanlar bölerken Gel de düþlerimi hayra yor Kalabalýklarýn yalnýzlýðýnda Elem sandalýyla ummana açýlmak çok zor Apansýz tarumar eder her þeyimi Giderken ruhuma Býraktýðýn anafor
Þarkýlar sus pus artýk Kaðýda düþen her hecede Istýrabý g/ördüm ilmek ilmek Bu son yolculuk sonrasýnda Ne acý bir daha gülemeyeceðini bilmek Ne acý bir daha gelemeyeceðini bilmek. … Veda Elveda…
Muhammed Mehmet GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.