Sen hiç görünmez biri oldun mu? Kalabalýðýn için de kendini yalnýz hissettiðin bir an Çýðlýklarýna kulak asmayan bir yýðýn insan Sen hiç çaresiz kaldýn mý? Savunmasýz kimsesiz Göðü kaplayan bulutlar ile çarpýþan þimþekler de sýðýnak aradýn mý? Mum ýþýðý ile ýsýnýrken hayal kurdun mu mesela Çocuklarýn sevinç ile yaptýðý kardan adama babana sarýlýr gibi sarýldýn mý? Hani ayný memlekette yaþýyorduk ya Nerede merhamet nerede sevgi Ben niye hala yamalý pantolonlayým, simsiyah olan yüzüm ve ellerimle neden çöp kutularýný karýþtýrmaktayým. Sokaklar neden bu kadar karanlýk insanlar bu kadar karamsar. Sözcükler anlamsýz ve ben yine yalnýz Üþüyorum bu sefer ellerim deðil üþüyen Ayaklarým deðil hissetmediðim Ýçim üþüyor ve ürperiyor tüm bedenim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Murat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.