DÜŞÜNCE SENDE

Düþmeyince anlamasýn insaný.
Anlarsýn o zaman, düþünce sende.
Düðüm, düðüm, çözemezsin insaný.
Çözersin o zaman, düþünce sende.

Var’ iken iyi olur, yüzüne güler.
Yalandan gülerek, gözüne bakar.
Sinsice kin güder, hataný arar.
Görürsün o zaman, düþünce sende.

Yalakalýk onlarýn, tek meziyeti.
Her devrin adamý, her devrin iti.
Zenginin, aðanýn, yakada biti.
Bilirsin o zaman, düþünce sende.

Sanarsýn evliya, sinsi yalanlar.
Çaktýrmaz gizlice, tuzaklar kurar
Her yerde bulunur, böyle yýlanlar.
Sezersin o zaman, düþünce sende.

Tam yanýnda, ayný kandan olsa’ da.
Senden çeþit, çeþit, iyilik görse’ de.
Fýtratý bozuktur hep, insan olsa’ da.
Anlarsýn o zaman, düþünce sende.

Mevla düþürmesin, muhtaç etmesin.
Mayasý bozuða aman, fýrsat vermesin.
Böyle sütsüzleri, gözüm görmesin.
Kendine gelirsin, düþünce sende.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.



Sosyal Medyada Paylaşın: