Veda edeli ne çok oldu, En sevdiðim þehre ve sana. Þimdi kavuþalým desem, Bilirim! Ýki damla göz yaþý býrakýp gelemezsin.
Zaman seni de beni de çok yordu, On yedi yaþýmdaki heyecanlý duygulardan, Tutsak anlara ne ara geldik bilmiyorum. Uzaklar ne sana yaradý, Ne de bana...
Bilinmezlikler rýhtýmýnda beklerken, Her gece ayný kabusu görüyorum. Oysa beklenen öyle miydi? Nisan yaðmurlarýnda koþtururken, Seninle ne büyük hayaller kurmuþtuk.
Geleceðin tabusu bambaþkaymýþ, Kýrk haramiler gönlümün gezginini esir aldý. Þimdi þehir þehir dolaþýyorum, Seninle yaþadýðým anlarý bulamýyorum. Þimdi gel desem! Bilirim, Koca bir ah çekersin, Yine gelemezsin.
Sevmek bazen gitmekmiþ, Bazen de beklemek... Bizim payýmýza gitmek düþtü. Þimdi gel desen! Koca bir ah çekerim. Gelemem.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serkan BOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.