Bir adam sevdim ekmek gibi,su gibi.zeytin gibi... acýlarýma katýk yapýp yediðim. O adam, adam gibi adamdý... adam gibi adamlarýn olmadýðý bu devirde özü birdi, bir toprak kokusu vardý, memleket memleket kokardý... yüreðindeki sevda, okyanusa dahi sýðmadý. adam gibi bir adama, sevdalanmak vardý bu þehirde...
hasretin, km’lerde yaþanmadýðýný da öðretti. kar beyaz ayazlarda, mavice sabahlarda, yýldýz yýldýz gecenin, sabaha kavuþma yangýnlarýnda... beklemeyi... susmayý öðretti bu sevda. sus deyiþindeki o sevda yangýný.... offf’larý patlatýþý... her seferinde, memleketin karýþ karýþ gösterilmesi, gerektiði adamlarýn olduðunu söyler, giderdi...! ! !
FUNDA ERDAL ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Funda Erdal Şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.