Nemli yarý ýslak kirpiklerimiz.
Sonsuza kadar ayrý kalmak üzere,
Vedalaþtýðýmýz Ýstanbul sabahýnda.
Acý ve hayal kýrýklýklarý içerisinde.
Solduðunda sana verdiðim gül,
Soðuduðunda dudaklarýn.
Ellerin buz tuttuðunda.
Çoktan vakti gelmiþti...
Haydarpaþa haberini veriyordu ayrýlýk treninin.
Sonra yolculuk ve Ankara.
Kýzýlay’ýn o inceden dalga geçer ayazý.
Soðuðun aklýmýzý baþýna getiriþi...
Dudaklarýmýzýn ettiði yeminler bir bir bozuldu.
Gölge düþtü sevgiye.
Geçeler kaldý elimizde.
Ve zaman geçti üzerinden...
ardýndan tanýdýklar her adýný andýklarýnda.
Bir ürperti dolar oldu içime...
Neden bu denli sevdim neden...
Ve sonra sonbahar kýþ...
Ardýndan vakitsiz gelen ilk bahar.
Haklýydýn asýlýnda.
Zemherinin ayazýný biz nisan serinliði zannetmiþtik.
Aþk mevsimsiz uðramýþtý.
Mevsimsiz gelmiþti leylekler.
Mevsimsiz açmýþtý pembeler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.