Halep’çe, Dün ve Bugün

Ve zalim kuþandýðý zulmüyle,
Kinini kustu Halepçe’de.
Kin, ölüm oldu, kan oldu.
Ölüm, gaz bulutlarýyla buluþtu
ve yaðmalandý insanlýk.

Her nefes ölümdü Halepçe de.
Ölüm her canlýya uðradý,
bir zalimin dahliyle o gün,
Devrilen Anneler , Babalar
ve minik bedenlerdi.
Takatsiz kalan annelerinin kollarýnda..
Can veren minik meleklerdi.
masum bedenler annelerinin süt kokulu göðüslerinde
ölümü kokladý o gün orada.
O gün her canlý teslim oldu ölümün kollarýna.

Ölüm Rablerine uçururken;
Zalimin zulmünün devam etmeyeceði
bir müjdeydi ve müjde aþikardý.
Esfel’i safiline alçaldýðý
Düþtüðü çukurundan belliydi ,
alçalmýþtý çukura, zülüm saraylarýndan.
Zülüm ve korkaklýk kardeþti ayný zamanda
Alçaklýk ve zalimin sonu
Sabredenlere
Bu gün,
Seyirlik bir aný oldu.

Atila Yalçýnkaya





Sosyal Medyada Paylaşın: