Bir ekmek parasý için el açan adam, Ýnan farkýmýz yok birbirimizden istediðin ekmek parasýný biri vermezse ; yok diyerek diðerinden istersin. Ama ben! Ya ben... ben de dilendim inan, Bir insafsýzýn sevgisiydi, kalbiydi içimde yanan Öyle boþ öyle açýk kaldý ki ellerim yýkýldý bütün hayallerim Kahredip kadere güçlü olacaktým artýk Ve... ve yemin ettim bir daha dilenmeyeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nixie Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.