Sen Yokken

SEN YOKKEN
..................’nýn umursamaz sevgisine hitaben


Bak bir yaz daha geçti
Sen yokken
Ne güneþler doðup battý
Evrenin saatinden


Sen yokken çok þeyler oldu
Bir oðlu oldu ablamýn
Adýný Güven koydular
Sen yokken gülen yüzler soldu
Dostlarým bana düþman
Düþmanlarým dost oldu
Sen yokken

Hani hatýrlar mýsýn
Acýlý bir komþumuz vardý
Durgun bakýþlarýnda bir burukluk
Bir hasret hiç eksik olmazdý
Sensiz akþamlarda yine anlatmaya baþlar
Uzaklarda çok uzaklarda der
Ve akardý gözlerinden yaþlar
Gelmez bir daha diyerek
Yavaþtan çatýlýrdý kaþlar
Sonra titreyen sesiyle devam ederdi
Ölmeden görseydim bir kez
Ýnan hiç acý çekmezdim Ekrem
Ölsem de bin kez der
Susardý
Ýþte .... Ýþte o acýlý komþumuz bile
Yalan oldu
Ne gözleri kaldý ne sözleri
Son bir kez göremeden sevdiðini
Sonbaharda sararýp solan yapraklar gibi
Düþtü topraða
Eylül ayýnýn o güzelim akþam þafaðýnda
Yelken açýp gitti
Yakamozlarýn pýrýltýsýnda
Sonsuz bir zamana
Sen yokken


Burada mevsimler geçiyor
Ýnsanlar doðuyor
Sonra yakýnýmda bir yerlerde
Acýlar içinde biri ölüyor
Kimseler görmüyor
Kimseler duymuyor
Sonra birde baktým ki
Yalnýz baþýna bir garip
Allah’ým nasýlda aðlýyor
Ýçime bir burukluk çöküyor
Yorðun ve bitkin adýmlarla yürüyorum
Adana’nýn ýslak kaldýrým taþlarýnda
Kulaðýma yakýndan sesler geliyor
Dönüyorum bir de bakýyorum ki
Ýnsanlar omuz omuza
Yarabbi aðlarcasýna gülüyor!!!
Herkes görüyor
Herkes biliyor....
Ama sen yoksun


Ýçimde bir soðukluk var
Senin yokluðundan daha soðuk bir soðuk
Ben donuyorum sen yanýyorsun
Ben ölüyorum sen biliyorsun
Artýk dayanamýyorum yokluðuna
Bin kiþinin içinde
Bir kiþi kaldým

Eylül ayýnýn
O güzelim akþam þafaðýnda
Yalnýz baþýma ben her gece agladým
Sonra baþýmý kaldýrýp
Sabahýn ilk ýþýklarýyla
Gözlerin gibi ýþýl ýþýl parlayan
Yakamozlara baktým
Ve anladým aðladým
Yavaþ yavaþ ben
Acýlý komþumuza benziyorum
Sen yokken

Ahtým olsun sana sevdiceðim
Ahtým
Sen yokken ölürsem eðer
Bir mezar taþým olmasýn
Aðlamasýn ardýmdan kimseler
Benden ne bir iz kalsýn
Nede bir söz

Beni anlýyormusun
Sen yokken benim için artýk
Bir yaz daha olmasýn



Ekrem MANTAÞ.....1998...



Sosyal Medyada Paylaşın: