ŞAİRLİĞİM

Kulaðýma ilk ezan okunduðunda yandým,
Çaðla çaðý þiirin kapýsýna dayandým!

Yunus’un dilindendi ilk duyduðum þiirler,
Anladým ki, içmiþ ve kanmýþ nice þairler...

Bir bayrak þiiriyle açmýþtým bayraðýmý,
Tanýdýðým ustalar toz ettiler daðýmý!

Daha yüce daðlardan haykýrdým vadilere,
Simsiyah gecelerden çýktým beyaz günlere.

Yaþým dokuzken benim vurgundum bir güzele,
Gönlümün yarýsýný, sundum, þiir, gazele.

Avunurken güzelle, þiirle evlenmiþtim,
Karanlýklardan çýkýp, iþte dünya demiþtim!

Ýþte dünya, bu dünya! Azýðým ve ekmeðim,
Þiirlerin koynunda kutsandý geleceðim...

Kýzýl güneþ ölgünken ilk kez indim þehire,
Dedim, ulaþtým anne, içimdeki nehire.

Çocukluðumdan beri deli eden o ruhtu,
Bir yanýk Kerem gibi, akýp giden Çoruh’tu.

Ben onu öpmek için eðildim sularýna,
Çoruh azgýnlaþarak girdi uykularýma!

Arsýz bir senyör gibi sýðýndým kalesine,
Kulak verdim inleyen Beyböyrek’in sesine...

Bu Bayburt bir türküdür, bir destan Dedem Korkut,
Kucak açtým þiire oldu, bana anayurt...

Tutundum bir sevdaya, böyle çýktým daðlara,
Gönlümü kaptýrdým ben, ateþli sevdalara...



Hayrettin YAZICI




Sosyal Medyada Paylaşın: