Kargaşalı Bir Zamansızlık
balkonlarýmýz akþamlara hazýrlanýrdý
rüzgardan kaçmak imkansýz
sokaklar boyu acýlý bir bekleþmek bu
biliyorsun rüzgarlar acýlaþtýrýrdý
balkonlarýmýza düþen rüzgarýn sesini
çocuk seslerine banardýk acýlaþmamýzý
kekre zaman aþýmýnda kendimizle fuhuþ yapardýk
kimseye deðil kendimize ihanetimizle örterdik
yaþamanýn üstünü ne kuþ severdik ne bulutlarýn
ilk yazsýz matlýðýný gülüþe gülüþe
anlam taþýmazdýk içeriye
odalar boyu þýmarýk bir intihar düþkünlüðü
aha ettik edecez diye ortalýðý ayaða kaldýrýrdýk
insanlar duymazdý þýmarýklýðýmýzý hayra yorarlardý
bizse sek sek oynardýk telefonlaþmalarýmýzda
mutsuzluðumuzla beslenirdik sokaklarla sürtüþmek gibi
korkaktýk zavallý haberleþmesiz yeni aptallýklarla
masumane düþkünlüklerimizle ölüm mü olacaðýz
sorusunu herkese söyler gibi söylemezdik kimseye
çetin cevize çatardý ölmek isteði aþaðýlanmak duygusu
ölümün önüne geçerdi sonrasý varsa yoksa felsefe ah sosyoloji
noktamýz virgülümüz durumuz duraðýmýz olamaz bizim
çizgisiz yüzümüz alaþaðý olmuþ kýrýtkan sade ayrýþmaklý
sakalýmýz topoðrafyasý bu hansýz hamamsýzlýðýn jilet itinasýyla
evlere dikleþirdik olur olmaz yerde bekar muammasýyla ruhumuzun
en kötü evliliklerin merdivenlerinden aþaðý yuvarlanan sarýþýn
esmer kýzýl aðzý bozuk iki paralýk etmez kuruþsuz serserilerdik
bir kapý açýlýrdý yuh
þiir bitti sanýrdýk
yaþamdýr çözümsüzlüðün
cankurtaransýz illeti
bir kapý açýldý
ýþýksýzlýk kertesinde
ince çocuklu bir çocuðun bakýþlýlýk aðlamasý
gökyüzü bize kederlenmiþ
avunalým mý ey yavþak sokulganlýk
yoksa isyan modunda mý kalsýn tenselliðimiz
iþte o zaman þiir:
’yakaðanlar uyutmazdý her yanýmýz yara bere içinde
canýmýzýn yanýþýný tanrýdan bile gizlerdik bahçemiz küçük
herþeyi unuttuyduk ölmek zaten kendi haline býrakýlmýþ bir aklý selim
hayalimizde ah þöyle penceremize serinliðini yatýran dut aðacý
yokluk yoksulluk su serperdi gerçi yüreðimize red edilmiþtik bu güzeldi iþte
satýrlarýmýz cayýr cayýr yanardý yazamazdým yeteneðimiz yoktu
kimse bizi anlamazdý þiirimiz olmazdý olamazdý yoktu dizelerimiz olurdu
þiir bile az gelirdi o yüzden dizelenirdik
þarapnel parçasý yemiþ güvercinler gibi
elbette bir sonumuz olmayacak
öyküsüzlüðümüze öykünenler de olmayacak
farklýlýðýmýz rezilleþmemizde ah öyle bulvar oruspusu olmuþuz ki
oruspulaþmýþýz sokaklarýmýz bize sansürlü siktiriboktan senaryo
sonumuz yok
ölürsek yüzyýllýk demagji
ayrýlýkla sýfýrlamýþýz herþeyi yerleþikliði
geleneksel olan tek yanýmýz þu uyumak düþkünlüðü
zor günlere nazaran perþembeleþmek bu
sonumuz yok
varsýn zaman geçsin gitsin ötemizden zaman
biz kaþarlanmýþýz zahmetli bir sonsuzluða
emeðimiz buydu ya da bunaydý dolaylý yollardan
doðal akýþýn yarattýðý bir sonsuzluk
acýlaþarak sevgimizi daðlayan
yalan yanlýþ bir çaresizlik resmi’
ek 1:
zaman ölümün kayganlaþan zeminidir
en nihayetinde sana raðmen sürecek
þafaklý bir alacanýn trajedisi süklüm püklüm
ek 2:
sabahla vedalaþtým balkonumda rüzgarlaþma
þekilsizleþmemi ünlemlere boðdu sýkýldým
þimdi ölmek nedir bilmiyorum
ve yarýþmýyorum zamanla
ek 3:
ah galip miyim ki bu kavgada
Kaðan Ýþçen
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.