Tel örgülü içi efemera dolu zindanda dolaþýyordum Çiçek vardý aldým Durup kokladým eski ve yabancýydým kendime Yýkandým, sümbülerle durulanarak nice zindan sonra Kimselere söylemeden soluklandým Ölüm alýp götürür iken zindanlar boyunca Yahut dünyayý gördükçe Utanýrdým kendimi onarmaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Timucin_23 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.